Wodociągi Dębickie sp. z o.o.

Firma przechodziła różnego rodzaju przekształcenia i reorganizacje, funkcjonując jako zakład wodno–kanalizacyjny w wielobranżowym przedsiębiorstwie komunalnym typu Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej, Zakład Terenowy Wod.-Kan. Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Tarnowie, a następnie Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Dębicy, które w 1997  roku przekształcono w „Wodociągi Dębickie” Sp. z o.o.

Woda po filtracji wymaga skutecznej dezynfekcji oraz odpowiedniego czasu przetrzymania w celu pozbycia się z nich chorobotwórczych organizmów. Rolę tę pełnią zbiorniki kontaktowe. Do zbiorników podawano w określonej ilości chlor gazowy i na bieżąco sprawdzano wodę pod względem bakteriologicznym. Gotowy produkt przepływał do studni zbiorczej.

Oczyszczalnia została wykonana jako mechaniczno-biologiczna ze zintegrowanym usuwaniem azotu i fosforu. Zastosowane wówczas nowoczesne rozwiązania technologiczne oraz urządzenia o wysokim standardzie renomowanych firm światowych i krajowych dały gwarancję niezawodności pracy, z równoczesnym efektem oszczędnościowym. Osad, bogaty w składniki odżywcze (azot, fosfor, potas, substancje organiczne), stanowi cenne źródło nawożenia i może być stosowany w rolnictwie.

W trosce o czystość środowiska naturalnego, staraniem Gminy Miasta Dębica rozpoczęto budowę miejskiej oczyszczalni ścieków.

Do czasu modernizacji Stacji Uzdatniania Wody  w latach 80-tych Stacja posiadała 4 filtry. Jednak stopniowy rozwój miasta, a co za tym idzie zwiększone zużycie wody wymusiły budowę 4 dodatkowych filtrów. Inwestycja ta spowodowała spowolnienie przepływu wody przez poszczególne filtry oraz poprawę jakości filtrowanej wody.

Woda z filtrów żwirowych wpływała do zbiorników czerpnych pompowni pośredniej, następnie zestawem trzech pomp kierowana była na filtry węglowe. Pompy posiadały manualny system sterowania. Wydajnością pomp regulowano stopniem otwarcia zasuwy na rurociągu tłocznym.

Projektowana zdolność produkcji ujęcia wynosiła 324 m³/h. W roku 1980 przeprowadzono modernizację, w ramach której zwiększono przepustowość ujęcia do  648 m³/h. Ujęcie wody składało się z dwóch komór piaskownika. Woda dostawała się do komór przez dwa rurociągi DN600, następnie wchodziła do komory lewarowej, skąd rurociągiem lewarowym, pod wpływem wytworzonego w lewarze ciśnienia wpływała do dwóch studni zbiorczych w pompowni wody surowej.

Zbiorniki wybudowano w latach 60-tych. Początkowo pobór wody w Dębicy był tak duży, że woda praktycznie tam nie dopływała. Sytuacja zmieniła się dopiero po wybudowaniu w latach 80-tych rurociągu Fi 700 w ul. Kawęczyńskiej. Do czasu modernizacji w latach 90 – tych, obiekt pozbawiony był możliwości chlorowania automatycznego. Podchloryn sodu dawkowany był ręcznie.

Budynek Laboratorium Produkcji Wody  pełnił w części funkcję budynku administracyjnego, a także przez krótki okres czasu stanowił zaplecze mieszkalne dla kierownika Stacji. W piwnicach budynku znajdowała się kotłownia centralnego ogrzewania dla całej Stacji, a później magazyn części zamiennych.

System dezynfekcji wody wymaga zastosowania odpowiedniego środka dezynfekcyjnego. Do roku 1996 stanowił go jedynie chlor gazowy. Początkowo chlorownia mieściła się w pompowni wysokiego tłoczenia. Dwa chloratory oraz dwie butle o pojemności 50 kg chloru każda zapewniały bezpieczeństwo bakteriologiczne dla całej Stacji. Podczas modernizacji w latach 80-tych wybudowano oddzielny budynek chlorowni wyposażony w system dwóch beczek chloru po 500 kg każda oraz znacząco zwiększono bezpieczeństwo eksploatacji tej substancji na Stacji Uzdatniania Wody.

Wyposażona w 3 pompy typu OS250A o wydajności 450 m³/h. Zadaniem pomp było dostarczanie wody do sieci miejskiej w odpowiedniej ilości oraz o ściśle określonym ciśnieniu. Za pomocą pomp próżniowych woda ze studni zbiorczych zasysana była dwoma rurociągami ssawnymi, a następnie poprzez system pomiarowy dwoma rurociągami DN400 dostarczana do miasta. W późniejszym okresie zastosowano po raz pierwszy falownik ABB SAMI GS, który w bezpieczny sposób utrzymywał ciśnienie na sieci.

Zbiornik ten stanowił czerpnię dla pomp wysokiego tłoczenia, przesyłających uzdatnioną wodę do odbiorców oraz zapas wody dla pomp płucznych utrzymujących w odpowiedniej sprawności system filtrów. Woda uzdatniona przepływa tu ze zbiorników kontaktowych oraz jest pobierana dwoma rurociągami ssawnymi przez pompy wysokiego tłoczenia.

Na studniach zbiorczych umieszczone były cztery pompy wody surowej 25D17, których zadaniem był transport wody do osadników wstępnych. Obydwie studnie mogły pracować niezależnie.

Do lat 80-tych rolę budynku komór flokulacji pełnił budynek chemiczny. W obiekcie tym wyposażonym w urządzenia do przygotowania roztworu koagulanta znajdowały się komory mieszaczy szybkich oraz wolnych. Woda wpływając grawitacyjnie z osadnika wstępnego była poddawana działaniu siarczanu glinu. Drobne cząstki zawieszone w wodzie zbierały się w większe konglomeraty, a następnie opadały na dno po dotarciu do osadnika koagulacyjnego. Podczas przeprowadzonej w latach 80-tych modernizacji wybudowano nowy budynek koagulacji, wpięty w system uzdatniania wody.

Za początek działalności Wodociągów Dębickich przyjmuje się rok 1958, kiedy to rozpoczął działalność Zakład Uzdatniania Wody w Dębicy. Równolegle z budową Stacji Uzdatniania Wody (1955-1958) powstawały pierwsze sieci wodociągowe i kanalizacyjne miasta.

Budowę obecnego ujęcia na rzece Wisłoce rozpoczęto w połowie lat 50 – tych.

Wizja Wodociągów powstała w roku 1952, kiedy to Rada Techniczna zatwierdziła projekt wstępny budowy wodociągu dla miasta Dębica. Projekt przewidywał dwie alternatywy. Pierwsza zakładała ujęcie wody z 10 studni rozmieszczonych na powierzchni około 50 ha, druga – ujęcie  wprost z rzeki Wisłoki powyżej mostu kolejowego. Rada Techniczna przyjęła II alternatywę. Pod koniec lat 70-tych planowano budowę nowego ujęcia wody na obecnym Osiedlu Kępa. Ostatecznie projekt został odrzucony.Pośrednim powodem była reforma administracyjna kraju.